ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ

Γιατι παντα, κι οταν μιλαω παντα το εννοω, μετα απο μια μεγαλη, ή και οχι τοσο μεγαλη, ευτυχια, υπαρχει παντα μια ΔΙΠΛΑΣΣΙΑ δυστυχια; Αληθεια δεν καταλαβα ποτε γιατι συμβαινει αυτο. (Ισως παλι να φταιει και το καταραμενο πεπρωμενο μου.)
Ερχαιται π.χ. η στιγμη που δινεις εξετασεις (πανελλαδικες εννοω , οχι οι αλλες ) τελικα βλεπεις οτι τα πηγες καλα, περασες εκει που ηθελες κλπ , και αμεσως μετα απο αυτη τη ¨χαρμοσυνη" ειδηση σου λενε οτι ο γοης που θες τα 'φτιαξε με αλλη! Ε λοιπον εκεινη την καταραμενη στιγμη χεζεις και τις εξετασεις και το σοι σου γενικως!
Δε λεω υπαρχουν και χειροτερα . Σκεψου να παντρευτουνε κιολας! Αλλα ρε παιδια ελεος ! Και λιγη περισσοτερη ευτυχια δεν εβλαψε κανεναν!